ουροπύγιος

-ο

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην ουρά και στον πρωκτό μαζί

2. το ουδ. ως ουσ. το ουροπύγιο

ζωολ. το πυραμιδοειδές οπίσθιο άκρο τών πτηνών από το οποίο φύονται τα πηδαλιώδη φτερά τής ουράς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ. πρβλ. αγγλ. uropygium (< ουρά + πυγή «πρωκτός»)].